آلبوم بیداد، یکی از آثار محمد رضا شجریان است که در سال ۱۳۶۴ منتشر شد. این آلبوم از دو بخش تشکیل شده که بخش اول در دستگاه همایون و با آهنگ‌سازی پرویز مشکاتیان و بخش دوم در همایون و شور و با نوازندگی تار توسط غلامحسین بیگجه‌خانی است.

اشعار این آلبوم از سروده‌های حافظ و سعدی هستند.

نوازندگان

بخش نخست

• پرویز مشکاتیان: سنتور
• محمدرضا لطفی: تار
• ناصر فرهنگ فر: تمبک
• ارسلان کامکار: بربط
• اردشیر کامکار: کمانچه
• جمشید عندلیبی: نی
• زیدالله طلوعی: تار
• فرخ مظهری: بم‌تار
• تکنواز آواز: پرویز مشکاتیان

بخش دوم

• غلامحسین بیگجه‌خانی: تار
• جمشید محبی: تمبک
• تکنواز آواز: غلامحسین بیگجه‌خانی

قطعات

بخش نخست

• مقدمه، ساخته پرویز مشکاتیان
• ساز و آواز بیداد، غزل حافظ با همراهی سنتور (بیداد، بیات راجه، عشاق، قرچه، فرود بیداد به شوشتری، جمله دوم شوشتری)
• قطعهٔ سوز و گداز، ساخته پرویز مشکاتیان
• ادامهٔ ساز و آواز، ادامهٔ غزل حافظ با همراهی سنتور (ادامه جمله شوشتری، فرود به همایون)
• تصنیف «یاد باد»، از غزلیات حافظ، ساخته پرویز مشکاتیان

بخش دوم

• پیش درآمد همایون
• چهار مضراب همایون
• ساز و آواز همایون، غزل حافظ با همراهی تار (درآمد همایون، جمله دوم همایون، سه‌گاه و جمله اول همایون، چکاوک، جمله دوم چکاوک، بیداد)
• چهار مضراب بیداد
• ادامه ساز و آواز، غزل حافظ با همراهی تار (بیداد، بیات راجه، عشاق)
• چهار مضراب عشاق
• ادامه ساز و آواز (عشاق و قرچه، رضوی، حجاز، جامه‌دران، کردبیات، جمله دوم کردبیات، ابوعطا و فرود به عشاق، فرود به همایون، شوشتری، فرود به همایون)
• تصنیف «هلاک من» در دستگاه همایون

اشعار

یاری اندر کس نمی‌بینیم یاران را چه شد

آواز همایون، شعر از حافظ.

(جمله اول بیداد)
یاری اندر کس نمی‌بینیم یاران را چه شدیاران را چه شد

یاری اندر کس نمی‌بینیم یاران را چه شددوستی کی آخر آمد دوستداران را چه شد

(جمله دوم بیداد)
آب حیوان تیره‌گون شد
آب حیوان تیره‌گون شد خضر فرخ پی کجاستکجاستخون چکید از شاخ گل ابر بهاران را چه شد

(اشاره به عراق+بیات راجع)
کس نمی‌گوید که یاری داشت حق دوستی
کس نمی‌گوید که یاری داشت حق دوستیحق شناسان را چه حال افتاد یاران را چه شد

(عشاق)
لعلی از کان مروت بر نیامد سالهاست
لعلی از کان مروت بر نیامد سالهاستتابش خورشید و سعی باد و باران را چه شدچه شدچه شد

(عشاق+قرچه)
شهر یاران بود و خاک مهربانان این دیارمهربانی کی سرآمد شهریاران را چه شدمهربانی کی سرآمد شهریاران را چه شد

(جمله دوم عشاق+فرود به بیداد+شوشتری)
صد هزاران گل شکفت و
صد هزاران گل شکفت و بانگ مرغی برنخاستبرنخاستعندلیبان را چه پیش آمد هزاران را چه شدچه شدچه شدعندلیبان را چه پیش آمدعندلیبان را چه پیش آمد هزاران را چه شدعندلیبان را چه پیش آمد هزاران را چه شدهزاران را چه شد

(جمله اول شوشتری)
گوی توفیق و کرامت در میان افکنده‌اندکس به میدان در نمی‌آیدنمی‌آیدنمی‌آیدسواران را چه شدکس به میدان در نمی‌آید سواران را چه شدسواران را چه شد

(قطعه سوز و گداز)
(جمله دوم شوشتری)
زهره سازی خوش نمی‌سازدخوش نمی‌سازدمگر عودش بسوختکس ندارد ذوق مستیذوق مستی میگساران را چه شدکس ندارد ذوق مستیکس ندارد ذوق مستی میگساران را چه شد

(شوشتری+فرود به همایون)
حافظ اسرار الهی کس نمی‌داند خموش
حافظ
حافظ اسرار الهی کس نمی‌داندکس نمی‌داند خموشخموشاز که می‌پرسیاز که می‌پرسی که دور روزگاران را چه شداز که می‌پرسی که دور روزگاران را چه شد

باغبان گر پنج روزی صحبت گل بایدش

آواز همایون، گزیدهٔ دو غزل از حافظ.

(جملهٔ اول درآمد همایون)
باغبان گر پنج روزی صحبت گل بایدش
باغبان گر پنج روزی صحبت گل بایدشبر جفای خار هجرانبر جفای خار هجران صبر بلبل بایدش

(جمله دوم درآمد همایون)
ای دل ای دل
ای دل اندر بند زلفش از پریشانی منالمنال

ای دل اندر بند زلفش از پریشانی منالمرغ زیرک چون به دام افتد تحمل بایدش

ای دل اندر بند زلفش از پریشانی منالمرغ زیرک چون به دام افتد تحمل بایدشمرغ زیرک چون به دام افتد تحمل بایدش

(جملهٔ اول چکاوک)
رند عالم سوز را با مصلحت بینی چه کار
رند عالم سوز را با مصلحت بینی چه کارکار ملک است آنچه تدبیر و تامل بایدش

(جملهٔ دوم چکاوک – اوج چکاوک)
تکیه بر تقوا و دانش در طریقت کافری است
تکیه بر تقوا و دانش در طریقت کافری استراهرو گر صد هنر دارد توکل بایدش

(بیداد)
با چنین زلف و رخش بادا نظربازی حرام
با چنین زلف و رخش بادا نظربازی حرامهر که روی یاسمین و جعد سنبل بایدش

(بیات راجع)
نازها زان نرگس مستانه‌اش باید کشید
نازها زان نرگس مستانه‌اش باید کشیداین دل شوریده تا آن جعد و کاکل بایدش

(عشاق)
ساقیا ساقیا
ساقیا در گردش ساغر تعلل تا به چندتا به چنددور چون با عاشقان افتد تسلسل بایدشتسلسل بایدش

(عشاق + فرود به قرچه)
کیست حافظ
کیست حافظ تا ننوشد باده بی آواز رودعاشق مسکین چرا چندین تجمل بایدش

(قرچه)
دلم رمیده شد و غافلم من درویشکه آن شکاری سرگشته را چه آمد پیش

(قرچه)
چو بید بر سر ایمان خویش می‌لرزمکه دل به دست کمان ابروییست کافر کیش

(رضوی){{سیبسیب به کف آور ز گنج قارون بیش

سایر اشعار

روز وصل دوستداران یاد باد	یاد باد آن روزگاران یاد باد
کامم از تلخی غم چون زهر گشت	بانگ نوش شادخواران یاد باد
گر چه یاران فارغند از یاد من	از من ایشان را هزاران یاد باد
مبتلا گشتم در این بند و بلا	کوشش آن حق‌گزاران یاد باد
گر چه صد رود است از چشمم روان	زنده‌رود باغ‌کاران یاد باد

حافظ شیرازی (قرن ۸)

دلم رمیده شد و غافلم من درویش	که آن شکاری سرگشته را چه آمد پیش
چو بید بر سر ایمان خویش می‌لرزم	که دل به دست کمان‌ابرویی است کافرکیش
خیال حوصلهٔ بحر می‌پزد هیهات	چه‌هاست در سر این قطرهٔ محال‌اندیش
بنازم آن مژه شوخ عافیت‌کش را	که موج می‌زندش آب نوش بر سر نیش
ز آستین طبیبان هزار خون بچکد	گَرَم به تجربه دستی نهند بر دل ریش
به کوی میکده گریان و سرفکنده روم	چرا که شرم همی‌آیدم ز حاصل خویش
نه عمر خضر بمانَد نه مُلک اسکندر	نزاع بر سر دنیی دون مکن درویش
بدان کمر نرسد دست هر گدا حافظ	خزانه‌ای به کف آور ز گنج قارون بیش

حافظ شیرازی (قرن ۸)

آنکه هلاک من همی خواهد و من سلامتش	هر چه کند به شاهدی کس نکند ملامتش
باغ تفرج است و بس، میوه نمی‌دهد به کس	جز به نظر نمی‌رسد سیب درخت قامتش
کاش که در قیامتش بار دگر بدیدمی	کانچه گناه او بُوَد من بکشم غرامتش

سعدی شیرازی (قرن ۷)